Milli Mücadele Kazanılmasında Atatürk'ün Rolünü Anlatan Şiir
 

MİLLİ MÜCADELE

Birinci Dünya Savaşı’nda Türk’ün köyleri
Bir bir talan edilmiş viran edilmiş
Küçücük çocukların küçük canları
Hiç acımadan tek tek harap edilmiş

Yurdumda düzen nizam kalmamış
Evler barklar bir bir yakılıp yıkılmış
Boş yere milletin canı yakılmış
Bir hiç uğruna vatanımı talan etmişler

Şanlı Ata’m kurtardı yine bizleri
Vatanımı düşman elinden aldı
Yurdumu yeniden elden geçirdi
Bizlere yeni bir vatan hediye etti.
ZERRİN YILDIRIM

MUSTAFA KEMAL'İN KAĞNISI

Yediyordu Elif kağnısını,
Kara geceden geceden.
Sankim elif elif uzuyordu, inceliyordu,
Uzak cephelerin acısıydı gıcırtılar,
İnliyordu dağın ardı, yasla,
Her bir heceden heceden.

Mustafa Kemal'in kağnısı derdi, kağnısına
Mermi taşırdı öteye, dağ taş aşardı.
Çabuk giderdi, çok götürürdü Elifçik,
Nam salmıştı asker içinde.
Bu kez yine herkesten evvel almıştı yükünü,
Doğrulmuştu yola önceden önceden.

Öküzleriyle kardeş gibiydi Elif,
Yemezdi, içmezdi, yemeden içmeden onlar,
Kocabaş, çok ihtiyardı, çok zayıftı,
Mahzundu bütün bütün Sarıkız, yanı sıra,
Gecenin ulu ağırlığına karşı,
Hafifletir, inceden inceden.

İriydi Elif, kuvvetliydi kağnı başında
Elma elmaydı yanakları üzüm üzümdü gözleri,
Kınalı ellerinden rüzgâr geçerdi, daim;
Toprak gülümserdi çarıklı ayaklarına.
Alını yeşilini kapmıştı, geçirmişti,
Niceden, niceden.

Durdu birdenbire Kocabaş, ova bayır durdu,
Nazar mı değdi göklerden, ne?
Dah etti, yok. Dahha dedi, gitmez,
Ta gerilerden başka kağnılar yetişti geçti gacır gucur
Nasıl dururdu Mustafa Kemal'in kağnısı.
Kahroldu Elifçik, düşünceden düşünceden
Aman Kocabaş, ayağını öpeyim Kocabaş,
Vur beni, öldür beni, koma yollarda beni.
Geçer götürür ana, çocuk, mermisini askerciğin,
Koma yollarda beni, kulun köpeğin olayım.
Bak hele üzerinden ses seda uzaklaşır,
Düşerim gerilere, iyceden iyceden.

Kocabaş yığıldı çamura,
Büyüdü gözleri, büyüdü yürek kadar,
Örtüldü gözleri örtüldü hep.
Kalır mı Mustafa Kemal'in kağnısı, bacım,
Kocabaşın yerine koştu kendini Elifçik,
Yürüdü düşman üstüne, yüceden yüceden.

Fazıl Hüsnü DAĞLARCA

MİLLİ MÜCADELE

İnsan haklıarı demokrasi denen bir söz var
Hangi insan var bunu uyan varmıdır
Bir zamanlar yoktu bunlar her tarafda kan her taraf isyan
Gönlünde vatan aşkı hizmeti gözünde yoktu malı mülkü
Herbirşeyi satıp bohça edip milli mücadele başladı

Yoktu o zaman demokrasi insan hakları
Açtı memleketin yarısı tahıl bugday artıgı
Askeri milleti ordusu bir tabak tarhana idi ögünü
Milli mücadele böyle başladı bir devlet böyle kuruldu
Adını sanı bilinmeyen insanlar toprak altında kefensiz yatanlar

Milli mücadele için kahramanlar aramadı demokrası insan hakları
Kefensiz yatıyor şimdi nerde onların hakları ..
Asımın nesli feryat ediyor
Dünya bunu görmezden geliyor
Çanakkale sakarya bunu çok iyi billiyor,
Nerde demokrasi nerde insan hakları

Adem Ceyhan