Gelmeyeceğini bile bile bana ördüğün kazağı giyiyorum gel artık anne Gelmeyeceğini bile bile bana ördüğün kazağı giyiyorum gel artık anne Bu gün günlerden hiç, biliyor musun bağıra çağıra susuyorum yine anne.Beynimin uçurumundayım,sırasıyla gelen acı sancılar üst üste bindi altından kalkamıyorum artık.. Karanlığın içinden aydınlığa çıkar gibi oluyorum fakat gördüğüm bir ışık değil,senin gözlerinde ki parıltıymış anne.. Sen yoksun bu sefer yanımda,kirpiklerimden akan edeps...iz damlaları artık sen değil, ben elimin tersiyle siliyorum, Sen gidiyorsun ya arkandakileri düşünmeden,hiç'bir şey olmamış gibi tozu dumana katıp gidiyorsun.. Ben bakıyorum ar'kandan ağlayarak,kanıyorum her dakika,senin gittiğin gün; sokak ortasında üstümü yırtıp çırıl çıplak koştum,ve gelmeyeceğini bile bile geri döndüm eve..Naptığımı bilmiyorum, o kadar çok şey yapıyorum ki sen gittikten sonra deli diyorlar artık bana..Aldırış etmeden yine aynı şeyleri tekrar ediyorum usanmadan bıkmadan.. Herkes kendi derdine düşmüş anne,ama ben hala senin derdindeyim..sen gelirsin diye mahalledeki her çocuğu sevindirdim,ama sen yine gelmedin.. Bu sahne hiç değişmeyecekmi soruyorum sana?. Neden gelmiyorsun yoksa utanıyor musun benden, arkandan o kadar çok dua ettim ki artık duada edemiyorum,gülüşüm artık yorgun bir gökyüzü haline geldi. Sokağa çıktığım zaman önüme gelen her kadına 'sen' gibi davranıyorum..Ellerinin tersleriyle itiyorlar beni.. Gelmeyeceğini bile bile bana ördüğün kazağı giyiyorum gel artık.. |
Tüm Zamanlar GMT +4 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 23:16. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.9
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.