Bugün Şehre Sensizlik Yağdı
 

Bugün Şehre Sensizlik Yağdı ( Sevgiliye Özlem Yazıları Mektupları)
Bugün Şehre Sensizlik Yağdı ve sadece ben ıslandım. Bugün sokaklara çocukların gülümseyen sesleri değil sessizlik hakim oldu ve bir tek ben duydum o sessizliği yırtan artık her şey bitti diyen sesini. Uzaktan bakıyordun ve alaycı bir gülümseyiş vardı yüzünde. Arkanı dönmüş gidiyordun yavaş yavaş, sokağın köşesine gittin ve sonra kayboldun. Ne oldu anlamadım ama yıllarım, aşkım ve yaşama sebebim gözlerimin önünden kayıp gitti. Hafif bir rüzgar esti karşımdaki tepeden ama içimdeki ateşi söndürmek yerine iyiden iyiye tutuşturdu ve bağırdım şehrin yalnızlık kokan, hüzün kokan sokaklarına sensizlik yağdıran ses tonumla.. Dur Gitme dedim, tüm şehir duydu ama bir tek sen duyamadın daha doğrusu duymak istemedin. İşte bizim hikayemiz böyle bitti demeyi çok isterdim ama bizim hikayemiz sen giderken başlamıştı.
http://www.serdarhan.com/wp-content/...iliyeozlem.jpg
Evet zor günler başlıyordu. Geceleri duvarları yumrukladığım, insanlardan kaçıp yalnız kaldığım, acıya ekmeğime katık yaptığım günler. Kendi kendime konuştuğum, hayaller kurduğum ve keşkelerin dilimden düşmediği günler. İnsanın çaresizliği hissetmesi ve sonuna kadar yaşaması nasıl sen bilirmisin diyeceğim ama eminim sen hiç bir zaman çaresizliğin ve sensizliğin anlamını bilemeyeceksin, keşke bilebilseydin, keşke ne kadar sevildiğini anlayabilseydin de bu gün bu hallerde olmasaydık dedim çoğu zaman. Sonra zaman geçti ama geçen zaman hiç bir acıyı unutturmadı. İçimde gün geçtikçe artan sevdana eş bir nefret büyüttüm. Senden intikam almak ve canını yakmak istedim. Sen bitecektin ve seninle birlikte ben bitecektim..
Ama kıyamadım çünkü ben senin kılına bile zarar vermeyecek kadar çok seviyordum. Seni uzaktan sevmeye karar verdim. Sen beni görmeyecektin, yaşıyormuyum bilmeyecektin. Uzaklardan bakacaktım, ne ellerini tutabilecek, ne gözlerinin içine bakabilecektim doyasıya ama iyi olduğunu bilecektim. Şimdi gitme sırası bendeydi, beni bir daha görmeyecek, bir daha duyamayacaktın sesimi..
Sadece bazen sol yanına bir sızı saplanacak, gözlerinden hüzünlü yaşlar dökülecek ve sorgulayacaktın kendi kendini ne oluyor bana diyecektin. Aklına gelecektim acaba diyecektin sonra neden olsun ki o gitti yeni bir dünya kurdu kendine diyecektin. Doğruydu aslında bir kısmı, yeni bir dünya kurmuştum başı , sonu ve merkezi sen olan tüm yolların sana çıktığı, her şey vardı orada senden başka. Bir tek sen yoktun ama artık gelmene de gerek yoktu, çünkü öyle bir sen koydum ki o dünyaya sen bile aşık olurdun ona. Artık gelme diyorum, çıkıp gelme ve bir daha seni seviyorum deme ne olur. Bırak sarılayım hasretine sen diye, bırak sığınayım özlemine bir gün biter diye…
Ama sen gelme ve bir daha canımı yakma ne olur sevdiğim… Bırak mutlu olayım hayal dünyamda, bırak sonuna kadar yaşayabileyim.
Ve sonsuza dek seninle olayım, sonsuz olayım hasret kokulum.. Özlemlerin son bulduğu bir dünyada seni yaşamak dileğiyle…