Hayvan deyip geçmeyin! Evinde, bahçesinde, is yerinde kisacasi yasaminin bir bölümünde hayvanlara da yer verenlerin psikolojik birçok kazanimi elde ettigini biliyor muydunuz?

Bir hayvanla birlikte yasamini sürdürenlerin kendine bakmayi ögrendigini, onunla birlikte huzur, sevgi ve anlayis kazandigini, terapi özelligiyle rahatladigini biliyor muydunuz? Peki baktiginiz hayvanin zamanla sizin psikolojinize büründügünü…

4 Eylül günü dünyada “Hayvan Haklari Günü” olarak kutlaniyor. Hayvan severler bugünde bir kez daha istismara, eziyete, iskenceye ugrayan hayvanlar için birçok etkinlik düzenleyip yasanan sorunlara bir sekilde dikkat çekme gayreti veriyor. “Sevmeyebilirsiniz belki ama haklarina saygi duymak zorundasiniz ” i her defasinda haykiriyor.

Zaman zaman disladigimiz, haklarina saygi duymadigimiz hayvanlarin insan psikolojisine iyi geldigini biliyor muydunuz? Hayatinin bir bölümünde hayvana yer veren kisilerin, psikolojik birtakim kazanimlari elde edebilecegini hiç düsündünüz mü?

Üsküdar Üniversitesi NPIstanbul Nöropsikiyatri Hastanesi Uzman Psikologu Yildiz Burkovik, havyanlarin kisilere huzur verdigini vurguluyor. Hayvanlarla birlikte kisilerin kendine bakmayi ögrendigini, huzur, sevgi ve anlayis kazandigini, terapi özelligiyle rahatladigini ifade ediyor.

Burkovik hayvanlarin insana kazanimlarini su sekilde siraliyor:

“Hayvana bakan kendine bakmayi da ögreniyor

Evde hayvan beslemek eger ki sahis titiz bir insan degilse huzuru getirir. Huzuru yakalamis olan insan sagligi dolayisiyla mutlulugu da yakalar. Bir hayvana bakiyor olmak karsilikli duygusal bir bagi sürdürebilmek insani yeniler bir durumdur. Hatta evde bir canli olmasi insani kendine bakmaya yönlendirir. Çünkü insan kendisine bakmiyor. Kendini umursamiyor. Evinde hayvaninla ilgileniyorsun. O daha önemli bir "kisilik" halini almaya basliyor. Bir seyahate gittiginizde, yurt disina çiktiginizda evdekilerden çok evdeki evcil hayvaninizi özlüyorsunuz. Bunu birlikte yasadiginiz insanlara söylediginizde "Nasil beni ekarte edersin? Nasil böyle düsünürsün?" deniyor.

Hayvan besleyen sevgi dolu anlayisli oluyor

Karsiliksiz bir sevgi oldugu için farkli bir durum. Sizden bir sey istemiyor, hayatiniza kastedecek, aliskanliklarinizi temelinden sarsacak bir sey istemiyor. Emre amade gibiler. Dolayisiyla güven ve sicakligi getiriyor eve. Evde sikinti duyulan bir durum oldugunda sakinlestirici bir etkisi oluyor. Evin bir ferdi gibi oluyorlar. Ama bunu hayvan beslemeyen insana anlatamiyorsunuz. Bazi yönlerden bu duyguyu almadiklari için çok da güçlü olamadiklarini düsünüyorum hayata karsi. Çünkü hayvan besleyen insan daha sevgi dolu, anlayisli ve duygusal olur. Hayvan besleyip de saldirgan olan bir insanla karsilasmadim henüz.

Tek dostum hayvanlar demek yanlis!

Insanlardan soyutlaniyorsa, "Insandan dostum olmaz benim, tek dostum hayvanlardir" diyorsa o kiside psikolojik problemler var demektir bu. Ya çok fazla hayal kirikligi yasanmistir ya da çok zarara ugramistir. Birkaç kisiden duyulan zarardan dolayi "Bütün insanlar kötüdür" diyerek bir genelleme içine düsüyorlar. Ve sonrasinda çogalmaya basliyor hayvanlar. Bir tane aldiniz mi dayanamiyorsunuz bir ikincisi geliyor. Sokakta görüyorsunuz ayagi sakat, gözleri görmüyor dayanamiyor aliyorsunuz. Bir anda bazen de durdurulamayan bir hal aliyor hayvan sevgisi. Alkol almak, yemek yemek gibi bir aliskanlik. Sosyal yasantisini etkiler bir hal almissa bu çok saglikli bir durum kesinlikle degildir.

Egosu yüksek kisiler hayvan besleyebilirler mi?

Kendi egosunu düsünen insanlar çok fazla hayvan besleyemez. Ancak söyle olabilir; kisi benim hayvanim, benim kadar güzel, benim kadar degerli, benim kadar özel niteligini tasiyan bir hayvani bulursa olur. Çok alisilmadik olmalidir beslenecek hayvan. Ancak o tarz yakalandiginda hayvanin kendisini yansittigini düsünür. Gazetelerde, dergilerde görürsünüz hayvanlari sahiplerine benzer. Tabi bu bir genellemeye sebep olamaz. Bu niyetle var olan bir süreçtir.

Hayvanla terapi

Genelde otistiklerde ya da düsük zekâlilarda kullanilabiliyor. Kisinin evinde Alzheimer olmadan önce de kedisi ya da köpegi varsa hastalandiktan sonra onun varligini yadsimiyor. Çünkü aliskin oldugu bir sey dolaniyor ortalarda. Ileri derecede oldugu zaman Alzheimer hastasi zaten kimseyi taniyamiyor. Ve her seyden huzursuz oluyor.

Ama bütün rahatsizliklar için hayvan beslemek yararli bir durum. Ne olursa olsun hayvan size pozitif bir duygu veriyor. Ister balik olsun ister papagan olsun. Burada da en önemli sey alerjik bir etkisinin olmamasi. Her sey iyiye giderken alerjinin verdigi rahatsizlik kötüye gidise neden olmamali.

Aldiginiz hayvani sokaga atmadan önce iyice düsünün!

Çocuklara da hayvan beslemenin güzelligini anlatmak lazim. Heyecanla eve bir hayvan aliniyor. Aslinda bir hayvan eve girdigi zaman artik hayvan olma özelligini kaybediyor ve aileden biri oluyor. Hayvan size alisiyor. Besleyemediklerinden veya ilgilenemediklerinden dolayi fikirleri degisiyor ve onu sokaga terk ediyorlar. Peki sonra ne oluyor? Eger çocuk böyle bir davranisla karsilasiyor ve kendini o hayvanla özdeslestiriyorsa neden benim sevdigim bir sey atiliyor, demek ki hayvanlar atilabiliyor diye düsünüyor. Ve bu durumun bir gün kendi basina gelebilecegi düsüncesine variyor, annem ve babam beni de

sokaga atarsa diye belli yas dönemindeki çocuklarda korku olusuyor. Bu sebeple çocuklu ailelerde kararlar alinirken en basta dogru düsünülmesi gerekiyor.

Hayvanlar sahiplerinin psikolojisine bürünüyor

Elbette, zaman içerisinde siz ona, o da size benziyor. Bu birbirinizi tanimakla olusan bir süreç. Giderek birbirinizin psikolojisini algilamaya basliyorsunuz. Örnegin, kedim agladigim zamanlarda gelir elleriyle yüzümü oksar, miril miril sesler çikararak bendeki hüznü farkettigini hissettirir. Keyifli anlarimda da hemen bu olumlu elektrigi algilayip daha neseli bir hale geliyor. Müzik zevkleriniz bile zamanla özdeslesiyor. O an evde ilahi tarzi bir müzik çaliyorsa sizinle birlikte ayni hissiyatla degisik sesler çikararak müzige eslik ediyor.”