Offshore bankacılık, bir başka deyişle kıyı bankacılığı, basitçe banka müşterisinin yani yatırımcının parasını kendi ülkesinin dışında, bir başka ülkedeki, uluslararası bankacılık düzenlemelerinden etkilenmeyen serbest bölge bankalarına yatırmasıdır. Özellikle çok uluslu şirketlerin çoğalmasıyla yaygınlaşmaya başlamıştır çünkü bir anlamıyla uluslarüstü bir bankacılık hizmetidir ve ülkelerin bankacılık yasalarından etkilenmez, böylece şirketlerin yatırımlarının istikrarlarını sürdürmesini sağlar.
Offshore bankacılığın yaygınlaşmasının çeşitli sebepleri var. Bunlardan en önemlisi ülkenin vergi kanunlarından kaçınmak, vergi ödememek ve kıyı bankalarının sunduğu yüksek faizlerden yararlanabilmektir. Bunun yanı sıra yatırımların sözkonusu ülkenin yerel, politik ve finansal istikrarsızlığından etkilenmemesi için ve kıyı bankaları müşterilerine daha iyi bir gizlilik sağladığı için offshore bankacılığa yöneliniyor.
Bu tip bankacılığa offshore ya da kıyı bankacılığı denilmesinin sebebiyse bu tür bankaların genellikle vergiler açısından bir hayli rahat olan ve dolayısıyla "vergi cenneti" adı verilen Bahama Adaları, Cayman Adaları, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, Virjin Adaları gibi ada ülkelerinde bulunması.
Offshore bankacılık çoğunlukla vergi kaçakçılığı ve para aklama üzerinden kayıtdışı ekonomi ve organize suçlarla ilintilendirilse de aslında çoğu ülkede kıyı bankacılığı yasal olarak kişilerin bankadan kazandıkları faiz gelirleri üzerinden ödedikleri vergilerden kurtulmalarını sağlamaz. Birçok ülkede yerel bankalardan kazanılan faizle kıyı bankalarından kazanılan faiz arasında legal bir fark yoktur.
Offshore bankacılığın bir diğer özelliğiyse ulusal bankacılık sisteminin dışında muafiyetlere sahip olması ve yurt içindeki bankaların maruz kaldığı sınırlama ve kontrollerden muaf olmalarıdır. Çoğunlukla serbest bölgelerde faaliyette olan kıyı bankaları kuruldukları ülkenin para birimi dışındaki para birimleriyle ve kuruldukları ülkenin vatandaşı olmayan müşterilerle de işlem yapabilirler. Ancak offshore bankalar, ülke bankaları gibi kredi verme, mevduat toplama, faiz gibi klasik bankacılık hizmetleri de sunarlar.
Devlet kontrolünde olmayan yüksek faiz oranları ve vergi muafiyeti gibi avantajları olmasına rağmen offshore bankacılık bir yanıyla da riskli bir yatırımdır çünkü devletin verdiği mevduat güvencesi kapsamının dışında tutulur. Mevduat güvencesi sistemi, kısaca devletler tarafından, olası krizlere karşı, bankalara yatırılan mevduatların geri ödemesini güvence altına almak için oluşturulan bir sigorta sistemidir. Bu sistem Türkiye'de de 1983 yılından itibaren uygulanıyor. Offshore bankacılığın bu güvence içinde olmaması, kıyı bankalarına yatırım yapanların sözkonusu bankaların batması halinde yatırımlarını geri alamama riskiyle karşı karşıya olmaları anlamına geliyor.