Mekanik / Otomatikleşen İnsan

ABD kökenli psikolog Skinner insanın bir makine olduğunu savunur. İnsan sürekli olarak rutin davranışlar ve hareketleri tekrarlayan bir makine gibidir der. Oysa insanlar bir makine olmak için değil hayatı dolu dolu yaşamak ve hayat nehri ile birlikte ahenk içinde akarak zamanın bir noktasında nehirden şükranla alınmak için yaşar. Dünyada büyük bir mistik –aydın olarak tanınan George Gurdjieff de insanın bir makine olduğuna inanır.

Karmaşık fizyolojik yapıya rağmen insan belli olaylara geliştirmiş olduğu kalıp cevaplarla karşılık vermekle bir makine haline dönüşüyor. Hayatın her saniye yeni olduğunun farkına varamıyor. Hayatın tadını çıkarmak için tüm enerjisini kullanamıyor. Armağan edilen hayat bitip tükendiğinde ise insan hayatı son derece kederli noktalıyor. Hiçbir şey yaşamadığını son nefeste bile ifade edebiliyor. Evet böyle bir insan doğru söylüyor. Gerçekte hayatı ıskalamış olarak yaşadığını var sayarak geçmişin anıları ve geleceğin gerçek olmayan kurguları arasında gidip gelerek gerçek yaşam olan şimdiki anı kaçırarak hayatını tüketiyor. Hayatın capcanlı ve renkli olduğunu görmezden gelerek sadece nefes-alıp vermekle yetiniyor. Hayat bittiğinde ise ben yaşamadım diyebiliyor. Trilyonlarca sayıda ve art arda gelen zamanın en kısa birimi olarak tanımlanan “an” ların hakkını vermeden yaşamak; yaşamak değildir. Olsa olsa yaşamı taklit etmektir. Ziyan olan hayat fırsatı elden çıkar gider. Hayatın nehri içinde sürüklenip giderken karşılaşılan şeylere tutunmak; hem geleni ıskalamaya neden oluyor hem de anı kaçırmaya…
Arkaya sürekli bakarak yürümeye çalışan bir insan mutlaka bir noktada tökezler. Ya da ufkunu çok geniş tutarak çok öne bakan bir insan da hemen önündeki taşa çarparak bir yerini sakatlayabilir. İşte bunun için hayat sürekli yeni ve coşkuyla geldiği için otomatikliği kabul etmez. Otomatik insan daima mutsuz insandır. Heyecanlı değildir. Hayatı karşılama olgunluğundan yoksundur. Adeta yanı başında hayat sürerken ondan habersiz olan yatalak bir hasta gibidir.

Farkındalık kazanmak lazım. Hayatın her anının lezzetine varmak lazım. Hayatın getirdiği her şeyi olgunlukla kabul etmek ve bunun bir ders olduğunun farkına vararak şükran duymak lazım…

Uykudaki bir insan ile uyanık bir insan arasındaki belirgin fark kadar derinliğe sahip olan farkında olmak yeteneğine sahip olan insanlar; dünyada giriştikleri her işte öyle görünsün veya görünmesin hayırlara vesile olurlar. Farkındalığı kazanmak için insanın sürekli olarak kendine “ Ben şimdi tam olarak ne yapıyorum?” diye sorması ve hayatı değil bu soruyu otomatikleştirmesi gerekir.