Evlilik; iki insanın mutluluklarının taçlandığı bir olgu, beraberliklerinin çiçek açtığı rengarenk bir bahçe, mesafelerin bittiği bir son duraktır. Ama aynı zamanda iki kişinin farklı iki şarkıyı söylemeye çalıştığı bir sahnedir. Seslerin birbirine karışmaması mikrofonu elinde tutan iki insanın da profesyonel olmasına bağlıdır.
Günümüz evlilikleri eskiyle kıyaslandığında çok daha yüksek beklentilerle dolu. Bu beklentiler kişisel ve sosyal olarak sınıflandırılabilir. Eşlerin her ikisi de çalışacak mı? Beraber mi iş kurulacak? Gelir gider nasıl hesaplanacak? Kazanç nasıl paylaşılacak? Nasıl bir sosyal ortam içinde olunacak? Eşler birbirinden ayrı etkinlikler yapabilecekler mi? Örneğin, kız kıza tatil yapılacak mı veya erkek erkeğe maça gidilecek mi? Çocuk sahibi olunacak mı? Olunacaksa ne zaman veya kaç tane?
Bu listeyi uzatabilmek mümkün. Tüm bu incelikli hesaplara rağmen yine de yolunda gitmeyen bir şeyler olur ve genellikle evliliğin ilk yıllarında çiftler arasında uyum zorlukları yaşanır. Bunu her iki taraf da kaygıyla birlikte yoğun olarak hissederler. Çünkü evlilik birlikte yaşamanın dışında çift olma durumudur. Çift olabilmek, evlenene kadar “ben” diyen bireylerin “biz” demeyi öğrenebilmesidir. Bu yüzden bu süreç doğal olarak kabul edilmeli, bireyler bu kaygılarıyla yüzleşebilmelidir. Zaten bu kritik dönem ilişkinin başında atlatıldığında her şeyin çok çabuk yoluna girdiği gözlenir.
Bireyler kendilerine özgü niteliklerinden ayrı olarak ilişkilerine özgü dinamiklerin oluşmaya başladığını gözler. Ve ilginçtir bu dinamikler çoğu zaman partnerlerin öngördükleri farklı karakterleri içerir. İlişkinin başında yaşanıp üstüne gidilen çatlaklar, duygusal açıdan yaralanmalara yol açmadığı için çok daha az hasarla atlatılır.
Bu kriz dönemlerinde yapılabilecek en güzel girişim bir evlilik terapistinden yardım almak olacaktır.