Âşıkların bülbülü,
Sevinir, mahzun olmaz.
Dost bahçesinin gülü,
Açılır, asla solmaz.

Ruh ölmez, çürür beden,
Geri gelir mi giden?
Cahil söyler bilmeden,
Hak âşıkları ölmez.

Bir gönül cevhersizse,
Cevher nedir bilmezse,
Binlerce söz söylense,
İşitmez, öğüt almaz.

Dostun gönlü bir sırça,
Sakın sırçayı kırma!
O sırça kırılmışsa,
Camdır o, tamir olmaz.

Pınar önüne kova,
Tersine tutup konsa,
Bin yıl orada dursa,
İçi su ile dolmaz.

Yaratıldı bu dünya,
Resulullah aşkına,
Hiçbir kimse burada,
Sonsuza kadar kalmaz.

Yunus yola giderken,
Azığını gör erken!
Artık oraya giden,
Bir daha geri gelmez.