Zamane sofusu
 

Sofudur halk içinde,
Tesbih elinden gitmez.
Dili marifet söyler,
Gönlüyse tasdik etmez.

Çok fazladır cüreti,
Manasızdır sohbeti,
Dışında ibadeti,
İçiyse kabul etmez.

Derviştir, sabrı yoktur,
İhlâsa karnı toktur,
Dilinde zikri çoktur,
Asla içi işitmez.

Sarıkla cüppe takar,
Gören sakala bakar,
Onu, şöyle sanırlar:
Zerrece günah etmez.

Dışı derviş, içi boş,
Dili tatlı, sözü hoş,
Ettiğini bir sarhoş,
Sakınır asla etmez.

Görenler sofu sanır,
Salih olarak tanır,
Selam verir, utanır,
Riyasına güç yetmez.

Devesine binemez,
Aşağıya inemez,
Miskinliğe dönemez,
Gönlünden kibir gitmez.

Yunus, bu dertlerini,
Dostuna söyle emi!
Onun çoktur keremi,
Herkes etse, o etmez.