Nefsime öğüt
 

Gördüğün her şeyi alma lisana!
İnsan, dili ile uğrar ziyana.

Görünüşte dilin cirmi küçüktür,
Fakat cürmü, yaptığı iş büyüktür.

Pişman olur, düşünmeden konuşan,
Zarar görür kötülere yanaşan.

Kimi bir söz söyler düşer hataya,
Sözünü bilmeyen uğrar belaya.

Sözünü bilmeyen, fitne çıkaran,
Sonu kötü olur, dökülür çok kan.

Kâfir olur, bir sözüyle Müslüman,
Bir söz ile gider, kalbinden iman.

Diline sahip ol, boş söz söyleme!
Su-i zannı bırak, gıybet eyleme!

Kimsenin aybını ağzına alma!
Sonra pişman olup, saçını yolma!

Bulunmaz noksansız, ayıpsız insan,
Ancak Rabbimizdir, kusursuz olan.

Nasıl kusur etmez, dünyada insan?
Ona düşman iken nefsiyle şeytan.

Kusur araştıranlar, hiç dost bulamaz,
Noksandır o, kâmil insan olamaz.

Kusursuz bir insan, olmaz muhakkak,
Kulunun yüzüne vurmaz onu Hak.

Hakiki dostluğa eyle riayet!
Dostunu, kusuru ile kabul et!

Hoca der: Resulün öğüdünü tut!
(Ya hep hayır söyle, ya eyle sükût!)