Cihanı hiçe satmakmış bu aşk.
Döküp varlığı, gitmekmiş bu aşk.

Elinde şekeri, ellere verip,
Ağuyu kendi yutmakmış bu aşk.

Bela yağmuru gökten yağarken,
Başını ona tutmakmış bu aşk.

Bu âlem sanki ateş denizi,
Ona kendini atmakmış bu aşk.

Herkes toplanıp, gülüp oynarken,
Bağrına taş basıp, yatmakmış bu aşk.

Âşık olmayan bu derdi bilmez,
Malla denize batmakmış bu aşk.

Âlem yangından kaçıp dururken,
Nefsi ateşe atmakmış bu aşk.

Hasretle gece gündüz ağlayıp,
Gözün şükrünü yapmakmış bu aşk.

Halka yaranmak değil bu sevda,
Hakkın emrini tutmakmış bu aşk.

Eşrefoğlu bil şu gerçekleri,
Vücudu fani etmekmiş bu aşk.