Bu konuda önemli nokta, yalanın sebebinin doğru analiz edilmesi ve bu sebep paralelinde çocuğun doğru bir üslupla uyarılmasıdır. Yaklaşık 3- 6 yaş grubu arasındaki çocuklar genellikle ilgi çekmek ve kendilerini savunmak için yalan söylerler. Bunlar dışında yalan söylemekteki en büyük etken ebeveynlerden duyulan korkulardır. Eğer anne ve babalar çocuklarına fazla kesin kurallar koyuyor ve uyulmadığı zaman onları incitecek sözler söyleyip, bağırıyorlarsa yalan söyleme durumu bir kısır döngüye dönecektir.
Doğası gereği merak içerisinde olan ve yeni şeyler öğrenmeye çalışan çocuklar, ister istemez sıkı kuralların dışarısına çıkacak sonra da korkudan ve kendilerini savunma ihtiyacından dolayı yalan söyleyeceklerdir. Bu gibi durumlarda anne ve babaların tutumlarını değiştirip üsluplarını yumuşatmaları çok önemlidir. Çocuklarını karşılarına alıp onlarla yumuşak ve açıklayıcı bir şekilde konuşmalı, kurallar konusunda ortada nokta da buluşup onlarla anlaşma sağlamalıdırlar. Kuralların derecesi ne çocuğun şımarmasına sebep olacak kadar serbest ne de çocuğu içine kapanık hale getirecek kadar sıkı olmalıdır. Çocuklar o yaşlarda etraflarında ne görüyorlarsa onu taklit ederler. Bu sebeple anne ve babaların yalan söylememeleri ve çocuklarına kötü örnek olmamaları gerekmektedir.
Çocuklar için bir diğer yalan sebebi olan dikkat çekme çabası yine doğrudan ebeveynlerle ilgilidir. Özellikle iş hayatı yoğun olup çocuklarına yeterli ilgiyi gösteremeyen anne ve babalar bu durumla sık sık karşılaşabilirler. Sevilip, ilgi görme ihtiyacı hisseden çocuklar anne ve babalarının dikkatini çekebilmek için hayali olaylardan bahsedip onlara yalan söylerler. Bu durum fark edildiği takdirde, ebeveynler yine durumu yumuşak bir şekilde çocuklarına açıklamalı, gerekirse psikolojik yardım almalı ve çocuklarına daha çok vakit ayırmanın yolunu bulmalıdırlar.
Yalan söylemek bu yaşlarda normal sayılacak bir davranış olsa da, bu durumun devam ederek ilerleyen yaşlarda alışkanlık haline gelmemesi çok önemlidir. Bu konuda aileler gereken hassasiyeti göstermeli, çocuklarıyla konuşmalı gerekirse onları pedagoga götürmeli, ancak hiçbir şekilde sert yaklaşımlarda bulunmamalıdırlar.