Sevgiliye Mektup Örnekleri

bir mektup yazıyorum sana
nasıl başladığı önemli değil
nasıl biteceği de
aldım kalemi elime
yazmaya başladım nereye gideceğini bilmeden
aklımda yine o karmaşık düşünceler,
umutsuz aşkım ve sen...

Seni ne çok sevdim ben. Ne çok gözyaşı döktüm senin için. Geceleri sen yatağında meleklerin kanatlarıyla uçarken ben penceremin önünde senin rüyana girmek için dua ederdim. Bir bakışına, bir dudak kıvrımında titreşen gülüşüne ulaşmak için dünyanın bütün çiçeklerini önüne sererdim.

Şiirler, şarkılar, sevgiler içimde tutuşan bir ateş, onun yangınında senin için kül kesildim. Ağır hastalar geceyi zor geçirir. Sabahı bekler kırgın yürekler, hasta umutlar, yalnız ruhlar. Yalnızdı gecelerim. Hastaydı gecelerim. Kan kaybından giden bir yaralı gibi umarsızdı gecelerim. Bir uçurumun kenarına beni taşıyan karabasandı gecelerim. Adına yalnızlık dedim. Sensizlik dedim.. Sen beni bilmedin, beni tanımadın, beni sevmedin.. Bu bir ölümdü, bu bir fermandı .. Bıçak kesmez artık beni, ip asmaz, çeküller yüreğimi taşımaz. Yaşamak mümkün değil, yalnızlık karanlık kapılarıyla üstüme kapandı. Amansız acılar içindeyim.

Ey Sevdiğim.. Ben seni ne çok sevdim. Dünya bildi, bir sen bilmedin. Yalnızlığın diğer adı aşka karşılık almamaktır. Kaçılamayacak kadar yakın, tutulamayacak kadar uzak bir yerdesin.. Benim aşkıma yalnızlık kucak açtı. Senin yokluğuna dokundum, içim yandı. Odamın çıldırtan sessizliğinde sana seslendim. Yankısı döndü dolaştı, senin kapıların bana kapalı. Kendi sesim yine bana ulaştı. Anladım ki beni hiç duymayacaksın.

Oysaki nasılda ihtiyacım var sana, bilemezsin. Sarılsan bana bir annenin evladına gösterdiği o kutsal şefkatle, başımı göğsüne yaslasam ve yiten ümitlerimin ayak seslerini duysam kalbinin atışında, içine düştüğüm çaresizlikle birlikte sana sımsıkı sarılırken, sıcaklığını hissedip boğazıma düğümlenen ve içimde yankılanan hıçkırıklarımı özgür bırakıp ağlasam. Sen saçlarımı okşasan bir babanın nasırlı elleriyle oğlunun saçlarını okşadığı gibi ve ben içimdeki zehiri nehir misali akıtsam ne güzel olurdu sevgili. Ama yoksun işte ve ben bunların hepsi bir hayalden öteye gidemiyor, ne acı değil mi?

En çok neyi isterdim biliyor musun sevgili? Seni yazmak yerine yaşamak olsaydı kaderimde, ölüm kederlendirmezdi beni, doya doya yaşardım seni ve o an ölümsüzleşirdim.

Seni kocaman bir gülümsemeyle karşılayacağım bir gün sevgili. Bekliyorum seni, unutma beklemelerimi. Seni seviyorum Seni seviyorum Seni seviyorum Seni..

=======================================

Ben tam pes etmişken yetiştin aslında yüreğime , tam da hayattan artık ne beklenebilirki derken geldin kalbime yerleştin.
Bildiğim, bilmediğim, söylenmiş, gizlenmiş, bütün kelimeler anlamsızlaştı seni anlatmaya…

Tekrardan küçük çocuklar gibi aşık olmak da varmış demek ki... Çocuk gibi gülücükler saçmakta varmış bu saatten sonra, deli heyecanlar, anlamsız kıskançlıklar, yüreğine sığdıramayacağın, nefes alamayacak kadar seni boğacak bi aşka yelken açmakta varmış demek ki... Hiç hesapta yokken geldin, hiç düşünmediğim şeyler oldu hayatımda , herşey birden bire öyle değişti ki ben bile dışardan izler oldum sanki hayatımı...

İyi ki varsın... Şu kısacık zamanda bana verdiklerine karşılık sana dünyaları vermeyi isterdim. Öyle anlatılmaz duygular yaşıyorum ki yeniden, deli gibi korksam da seni kaybetmekten, yaşadığım bu sevda içime, dışıma, bütün hayatıma hızla yayılıyor ve ben ne engel olmak istiyorum ne de getirebileceği acıları hesaba katmak istiyorum şu an!...
Bakışlarınla daldığım huzur dolu uykuların koynundan uyandırma beni sakın, seninle o kadar mutluyum ki...

Biliyorum sen de çok yorgunsun.. artık ikimizin de kırılıp incinmeye gücü yok. Zaten o yüzden ya bütün bu iç savaşlarımız. Olur mu olmaz mı derken biz, içimizden bastırmaya çalışırken korkularımızı, çoktan orta yerine düşmüşüz ateşin aslında. Bi kabullensen, bi anlasan seni üzmeye gelmedim ben, seni incitmem ben, seni kırmam.

Şu kısacık zamanda hayattan öğrendiğimi sandığım, tecrübe edindiğimi sandığım birçok şeyi beynime tek tek yeniden işledin sen. Öğrendiğimi sandığım şeyleri gerçeklerle yüzleştirerek bi çok kez tokat gibi yüzüme vurdun, incindim çoğu zaman, kırıldı bazen kalbim ama şu da bi gerçekki koskoca senelerin içine sığdırdıklarımı sen bana 1 ayda daha net bi şekilde gösterdin ve anlattın. Teşekkür etmenin bi anlamı yok burda belki ama onca yorgunluğunun arasında, onca karmaşıklık arasında bana beni geri getirmeye çalıştığın için, bunca güzel duyguyu tekrardan yüreğime tattırdığın için ve kadere inat benimle bi hayat kurmaya çalıştığın için teşekkür ederim sana!...

Herşeye rağmen yanımda kalışının sevinci var içimde! Unuttum ben kavgaları, unuttum unutmak istediğim o deli bakışlarını. Hatta affettim ben seni bütün bu kavgalar için, bütün o kötü söylenmiş sözler için. Aklımda sadece uysal, gülümseyerek bakan bakışların kaldı. İçimde dün gece gözlerini kapatıp "ben seni çok seviyorum" deyişinin sıcaklığı var sadece. Bu ilişkide kötüye dair ne yaşanmışsa bugüne kadar, hepsini sildim ben ki zaten hepsinin yaşanma sebepleri de belliydi. Geriye elimizde sadece birliktelik kalsın, benim tek dileğim bu!...