Seni çok seviyorum sen beni sevmesen, sevemesende. ( Sevgiliye Veda Mektupları ) Veda Yazıları
Bu gece bir masal anlatmak istiyorum sana. Eski zamanlarda kalmış olan bir aşkın, ayrılığın ve sevdanın öyküsünü anlatmak istiyorum.
Yıllar önce bir genç varmış. Kendi halinde halinde yaşarmış. Hep ezik bakarmış hayata, başı önünde yürürmüş. Çok konuşmaz, fazla gülmezmiş. Hani o sönük hayata küskün beklentisi olmayan insanlar vardırya aynı öyle biriymiş işte.
Yalnız gezer, insanlarla kolay arkadaş olamazmış ve hep şehrin kuytuluklarında tek başına oturur güneşe bakar, yıldızlara bakar, mavi gökyüzüne bakar hayaller kurarmış.
Bir gün hayalleri gerçek olmuş. Ummadığı bir anda karşısına çıkmış hayatının en büyük mutluluğu ve en büyük hüznü.
Masmavi bir göz ve kar beyazı bir tende tanımış aşkı. İçin için sevmeye başlamış. Yüreği diline vurmuş ama gidip ona söyleyecek , seni seviyorum diyecek cesareti bulamamış.

Attığı adımlar geriye götürmüş onu.
Çünkü korkuyormuş ya yok derse ya istemezse işte o zaman biterim demiş..
Düşmüş başı önüne ve ağlamış insanlardan uzak kuytuklarda gökyüzüne bakıp düşler kurarken.
Artık geriye dönüş yok ve çıkmış karşısına..
Bakar mısın demiş kıza kız dönmüş hayırdır ne var demiş.
Eğer kızmayacaksan bir şey söyleyeceğim demiş. Kız söyle hadi işim var demiş konuştuğun biri yoksa eğer benimle konuşabilir misin demiş.
Kız gülmüş. Seninle ben konuşacağız öyle mi. Hadi be ordan demiş.
Delikanlının gözleri dolmuş. Özür dilerim demiş ve başı önüne düşmüş yine.
Ve hıçkırıklarla ağlayarak gitmiş kızın yanından. Oysa kız da onu çok seviyormuş ama biraz naz yapmakmış isteği.
Sonra konuşmak istemiş delikanlıyla ama o günden sonra delikanlıyı kimseler görmemiş o sokaklarda.
Sadece zaman zaman genç kızın kapısına atılan beyaz güller ve o güllerle birlikte yazılmış olan o kısa sözler….
Ben Sevmeyi Bilmiyordum sende öğrendim sevmeyi ve sevipte kaybetmeyi. Belki hayat beni mutlu etmeyecek ama sen mutlu olursun inşallah..
Seni çok seviyorum sen beni sevmesen, sevemesende.
Mutluluklar Kar Beyazım..