Ev sahibi demek evi ya da diğer adıyla konutu belirli yasalar çerçevesinde tasarrufu ve muhafazası altında bulunduran kişidir. Evin sahibi olan kimse mülk sahibi diye geçer ve kanunlar altında mülk sahipliğini kanıtlayan belge ve izinlere sahiptir. Ev sahibi olmayan kişiler ise mevcut mekânında kiracı sıfatıyla oturur ve orada oturduğu zaman için karşılıklı belirlenmiş anlaşmalar çerçevesinde belirli dönemlerde ödeme yapar. Ancak ev sahibinin mülkiyeti kendine ait olduğu üzere evde oturma süresi için belli bir ödeme yapma zorunluluğu yoktur.
Ev sahibi olabilmek için çeşitli yol ve yöntemler vardır. Buradaki tüm yol ve yöntem derken her şeyin kaynağı genellikle en son maddi birikim veya gelire bağlanacaktır. Öncelikle ev sahibi olabilmek için ilk ve klasik olan yöntem birikimdir. Bu yöntemle genç yaşlarda bir mülkiyet sahibi olabilmenin imkânı neredeyse yok gibidir. Yıllar içinde kazanılan gelirden aylık veya yıllık dönemlerde tasarruf edilerek birikim yapılır. Bu birikimler sonunda da ev için peşinat veya benzeri avantajlar sağlanır. Böylece kazanılan gelire bağlı olarak orta yaşlarda veya daha ilerisinde bir mülk sahibi olunabilir.
Ev sahibi olmanın bir diğer yolu mirastır. Burada emek ve zaman sarf etmeksizin aile büyükleri, yakın akrabalar veya bağışlarla gelen toplu miktarlarda ödenekler mevcuttur. İster ödenek olarak ister direkt mülk olarak miras kalması mümkündür. Bu sayede kısa zamanda ve emek harcamadan bir ev sahibi olunabilir.
Ev sahibi olmanın bir diğer yolu bu amaç dâhilinde kurulmuş olan özel kuruluşlarıdır. Çok cazip yollarla kredi veya benzeri avantajlar sağlayarak peşinatı toplayamayan veya yetersiz birikime sahip kimselere yardımcı olmaya çalışılır. Bunun gibi kuruluşlar da ev sahibi olunmasını sağlayacaktır.
Ayrıca kamu kuruluşları da bugün sağladığı avantajlarla ev sahibi olabilmek için kolaylıklar sağlamaktadır. Yaratılan her avantaj, sarf edilen her emek, tasarruf edilen her miktar ve dahası ev sahibi olabilmek adına belirli yol ve yöntemlerdir.