Acının Kökeni

Acının kökeni nedir? İnsanlar neden acı çeker? İnsanların acıdan kurtulmak için başvuracakları güvenilir bir yol var mıdır? Gibi sorulara cevap vermeye çalışacağımız bu makalemizde acının gerçek kökenini mercek altına alarak mutlak kurtuluşun yolları hakkında binyıllardır bireysel ve toplumsal olarak denenmiş bazı kısa yollardan bahsetmek ve hayatı daha da güzelleştirmek istiyoruz.

Hayat; hiç kimsenin gurbet ellerde etiyle tırnağıyla çalışıp kazandığı ve hak iddia edebileceği bir olgu değildir. Hayat; kazanılmış bir mülk değildir. Hayata bu şekilde bakan insanların hep isyana meyilli oldukları görülür. Oysa hayata bu açıdan bakmak acının kökenidir.

Hayat bir armağandır. Kazanılmış bir hak değildir. O nedenle bu armağanı kabul etmek ve yaşamak; hayatı daha doygun yaşamamıza yardım eder. Hayat bir armağan olduğu için hayatı beğenmemek, gözünü daha yüksek mertebelere dikmek acıdan başka bir şey getirmez.

Var olanla Yetinmek!


Var olanla yetinmek, mutluluğun anahtarlarındandır. Hayat bizden çok daha bilgedir ve gizli bir el tarafından yönetilir. Bu elin her zerrede yansımaları vardır. Bizlere verilen yaşamı sorgulamak, beğenmemek bizlere acıdan başka bir şey vermez. Çünkü bir olayın gerçekleşmesinde, bireysel çalışmaların ve çabaların kendi başlarına yeterli olmadıklarının farkına varmak gerekir. Bir olayın gerçekleşmesi için bütün evren hep bir elden çalışmaktadır. Kısıtlı bireysel çabalarla hayatı değiştirmeye çalışmak acıdan başka bir şey getirmez. Hayatın bilgeliğine ve önümüze sunulanın bir amacı olduğuna, dahası iyi veya kötü olsun tüm durumların aslında geçici olduğuna dikkat etmek gerekir.

Eğer zengin ve prestijli biri iseniz bir gün inişe geçersiniz. Ve eğer dışlanmış ve 5 parasız biri iseniz, bir gün yükselişe geçersiniz. Çünkü her durum gelip geçicidir. Bu yazılmamış bir yasa gibidir ve daima işler. Durumları değiştirme gücümüz yoktur ama durumlar karşısında tutumlarımızı değiştirme gücümüz vardır.

Acının kaynaklarını kurutmanın yolu vazgeçiş ve kabullenmedir. Arzular ve tutkular hiçbir zaman doyurulamaz. Doyurulan bir arzunun yerini daha büyük bir arzu alır. Bu böylece sürüp gider. Bunu görmek bile vazgeçişin başlaması için yeterlidir.