Boşanma davalarında en önemli korunması gereken hukuki yarar, tabi ki çocukların menfaatine uygun kararları hâkim oluşturmak durumundadır. Çünkü korunmaya değer olanlar çocuklardır. Çocukların yüksek menfaati onların sağlıklı, psikolojilerinin iyi olacağı maddi ve manevi rahat edebilecekleri gelişimlerini sürdürmelerini ve tamamlamalarına yönelik tedbirlerdir.
Çocuklarla ilgili kararı verirken hâkim, çocuğun psikolojik, sosyal ve maddi tüm koşulları kim sağlayabilirse, hâkim o kişiye karar kılacaktır. Taraflardan daha çok ülkemizde annelik duygularıyla, çocuklarını talep etmekte, erkeklerde daha çok anne de kalan çocuklar için iştirak nafakası ödemektedirler. Çok az olmakla birlikte bazen mahkemeler; çocuklar babada kalınca daha sağlıklı ortamda büyüyeceklerine, maddi manevi ve duygusal gelişimlerine daha sağlıklı tamamlayacaklarına inandığından bazen çocukları babaya verilebilir. Ancak böyle durumlarda, yine ülkemizin özel durumu, kadınların servet dağılımındaki eşitsizlik nedeniyle, bir gelirinin olmaması nedeniyle; çocuk babasında kalsa da anneye bir nafaka ödemesi hususunda bir karar hükmedilmemektedir.
Bu davalarda çocuğun yaşı ve cinsiyeti velayet hususunda önemli bir etkiye sahiptir. Hâkim velayet hususunda karar verirken, çocuğun yaşındaki ihtiyaçlarına göre karar vermek durumundadır. Çocuğun çok küçük olması, emzirme durumunun olması halinde, mahkemenin çocuğu anneye vermesi çok muhtemeldir. Çünkü çocuğun belirli bir yaşa gelene kadar anneye ihtiyacı vardır. Cinsiyet konusunda erkek çocuk baba da kız çocuk annede olması gerekir gibi bir algı olduğu düşünülse de kanun çerçevesinde böyle bir husus görülmez. Bu konuda toplumda yanlış bir algı vardır. Fakat kız çocuğunun anne yanında daha sağlıklı büyüyeceği gerçeği karşısında, aksi bir durum yoksa kız çocuğunun anneye verilmesi genel olarak hâkim tarafından karar verilir.
Velayet halinde bulunan çocuğun, diğer tarafla yani anne- baba ile iletişim kurma hakkına sahiptir. Dava kararında hâkim, muhakkak bir bağ kurma süresi verir. Bugünler belirlenirken, çocuğun yaşı, tarafların coğrafi olarak bulundukları yerler, çocuğun okul çağında bulunup, bulunmaması gibi hususlar dikkate alınır. Eğer çocuk çok küçük değilse; hafta sonları bir gün, dini bayramlar da bir gün, sömestre ve yaz tatillerinde bir hafta bir ay arası düzenleme yapılır.