Dünyaya gelen insan,
Sonunda yine gider,
Misafir, vatanından,
Gün gelir sefer eder.

Sen mi geldin cihana?
Vâde verildi sana,
Ne kadar çok kalsan da,
Sayılı günler biter.

Herkes gider o il’e,
Beklenir vâde gele,
Kişi vardığı yere,
Gönlünü sıkı bağlar.

Gönül elbet bağlana,
Dosta gidilen yola,
Âşık, canı canana,
Çekinmeden sarf eder.

Can neye ulaşırsa,
Akıl harc olur ona,
Gönül neyi severse,
Dili onu şerh eder.

Yunus, dostunu över,
Hep Ondan verir haber,
Âşık, mâşuku sever,
Mâşuku ihsan eder.