Genel
Üretranın bakteri ve/veya diğer mikroorganizmalarla ortaya çıkan, üretral akıntı, dizüri, pollaküri ile seyreden, akut veya subakut infeksiyonudur. Erkeklerde kadınlardan sıktır.

Etyoloji
Üretritler infeksiyöz ve noninfeksiyöz olabilir. İnfeksiyöz üretritlerde etkenler genellikle N.gonorrhoeae, C. trachomatis, U. urealyticum, HSV, T.vaginalis’tir.
Tanı
Üretral akıntının mikroskopik incelenmesi ve kültürüyle konur. Akıntı örneğinde büyük büyütmede her alanda 5 lökositten fazla görülmesi anlamlıdır.
Gonokosik üretritte gram veya metilen mavisi ile boyanan akıntı örneğinde lökosit içinde gram negatif diplokoklar görülür. N.gonorrhoeae çukulata agarda üretilebilir.
Nongonokoksik üretritte her iki boyama ile de bakteri görülmez. Bu mikroorganizmaları kültürde üretmek de zordur. Bu nedenle tanıda immünflorasan mikroskopik yöntemler, serolojik testler, sitolojik inceleme, monoklonal antikor testleri, nükleik asit amplifikasyon yöntemleri kullanýlabilir.

Tedavi
Gonokoksik üretrit; Seftriakson 250 mg./ IM /tek doz
Alternatif; Sefuroksim aksetil 1gr/ oral /tek doz
Siprofloksasin 500 mg/ oral / tek doz
Ofloksasin 400mg/oral/ tek doz
Nongonokoksik üretrit; Doksisiklin 2x100mg/ 7gün
Azitromisin 1 gr/tek doz (Ureoplazmaların %10’u doksisikline dirençli olup, yanıt alınamayan vakalarda da azitromisin uygulanýr.)
Alternatif: Eritromisin 4X500 mg /7gün veya Ofloksasin 2X300mg / 7 gün