Tıp tarihindeki ilk organ nakli, kornea naklidir. Nakledilecek kornea, yeni ölmüş olan bir kişiden alınır. Yani ölünün uzun süre beklememesi, aynı gün içinde korneasının alınması gerekir.

Göz Bankası denilen resmi kurumlarda kornealar işlenir, hücreleri sayılır. Yeterli hücre olup olmadığına bakılır. Korneada bir hastalık olup olmadığı da mikroskopla incelenir. Yanı sıra ölüden kan alınarak başka herhangi bir hastalık var mı diye araştırma yapılır.

Bu incelemeler sonucunda temiz çıkan kornea, bir an önce kullanılmak üzere kendisi sıvısına konulur. Bu korneaların aynı gün ya da ertesi gün kullanılması en idealidir. Fakat 1 haftaya kadar da kullanılabilir.

Ölüden, sadece gözün en önünde bulunan saydam tabaka alınır. Hatta tabakanın tümü değil, ortasından küçük bir miktar alınır. Böylece gözün genel yapısı ve kontürleri bozulmamış olur. Bilmeyen bir insanın, kişiye nakil yapıldığını anlaması mümkün değildir.