Bir nesnenin net bir şekilde görülmesi için ışık ışınlarının, ağ tabakada kesin bir nokta üzerine odaklanması gerekir. Göz küresinin şekli nedeniyle ışık ışınları odaklanamadığında, ışık ışınlarının kırılmasıyla ilgili sorunlar ortaya çıkar. Bunlar, uzağı görememe (miyop), yakını görememe (hipermetrop) ve astigmattır. Bu odaklanma sorunları, herhangi bir hastalık ya da travmadan çok gözün doğal fiziksel özelliklerine bağlıdır.

Hipermetropta göz, uzaktaki nesneleri görmekte herhangi bir güçlük çekmezken yakındaki nesnelere odaklanmakta sorun yaşar. Yakınlardaki nesnelerde ışık ışınları, göz küresi yeterince derin olmadığı ve mercekler güçsüz olduğu için ağ tabakanın üzerine değil de ötesinde bir noktaya odaklanır. Hipermetroba bağlı bulanık görüş, gözün zorlanmasına ve baş ağrısına neden olur.

Normal yaşlanma sürecine bağlı olarak merceklerin esnekliğindeki azalmanın neden olduğu hipermetroba presbiyopi adı da verilir. Bu durum, yakındaki nesneleri görmek için odağın ayarlanmasında güçlüğe yol açar. Genellikle 45 yaştan sonra hemen herkes, bir dereceye kadar presbiyopiden şikayetçi olur. Bu durumu engellemenin herhangi bir yolu yoktur.

Miyoptaysa göz, uzaktaki nesnelere odaklanmakta güçlük çeker; fakat aynı güçlüğü yakındaki nesneler için yaşamaz. Göz küresi fazlasıyla derin olduğu ya da mercekler fazla kavis yaptığı için ışık ışınları çok fazla kırılır ve görüntüler ağ tabakanın üzerinde odaklanacağına önünde odaklanır. Hipermetrop gibi, bu odaklanma bozukluğu da kalıtsa olabilir ya da merceklerin esnekliğini yitirmesi sonucu zamanla ortaya çıkabilir. Korneada ya da mercekte düzensiz kavis, astigmat olarak bilinen duruma yol açar; bu durumda da ışık ağ tabakanın üzerine odaklanacağına ötesine ya da önüne odaklanır. Kalıtsal olan ya da herhangi bir yaralanma veya hastalığa bağlı olarak ortaya çıkabilen astigmat, bulanık ya da bozuk görmeye neden olur.